با سلام
از توجه و پاسخ شما سپاسگزارم.
من نیز متوجه انگیزه درست و دغدغه دکتر حسن زاده می شوم و چه بسا شاید خود من هم مایل باشم رشته ما اسمی می داشت که زندگی اجتماعی ما را به جهات مختلف قدری بهتر می کرد.
اما بحث من این است که هیچ چیزی فی نفسه و ابتدا به ساکن در جامعه دارای ارزش نیست. مشکل ما ناشی از ناآگاهی اجتماعی است لذا تا زمانی که با تلاش خود آن نا اگاهی را از بین نبریم، عوض کردن اسم رشته نیز مشکلی را حل نمی کند. یا در پس نا آگاهی مدتی پنهان خواهیم شد و یا اینکه باید آستین بالا بزنیم و برای آن اسم جدید نیز اعتباری کسب کنیم پس چرا آن اعتبار را برای همین کتابداری و اطلاع رسانی کسب نکنیم.

آن دوستانی که شما می گویید شایستگی دارند کارهایی نظیر وب مستری و غیره را انجام دهند همگی این شایستگی را در نتیجه همت بالای خود و از طریق خودآموزی کسب کرده اند والا (تا آنجا که من می دانم) در هیچ یک از گروههای کتابداری ایران وب مستری و طراحی وب و فناوری اینترنت  و مدیریت بانک اطلاعاتی و مدیریت نظامهای اطلاعاتی و اکس ام ال و غیره درس نمی دهند (یا اگر هم ذکری از اینها به میان میاید آنقدر نیست که اسم تخصص بتوان بر آن گذاشت). دانشجویان به راحتی با اسم رشته کنار خواهند آمد اگر در آن چیزی ببینند. اکنون اوایل ترم هست و هر گروه کتابداری با تعدادی دانشجو مواجه است که قصد انصراف دارند. گروه ما نیز (تربیت معلم) مستثنی نیست. دانشجوی دختری که چند روز پیش انصراف داد می گفت که پدرش می گوید رشته خوبی نیست و او نزد پدرش دفاع می کرده که آنطورکه فکر می کند بد نیست اما وقتی به لیست دروسی که قرار است بخواند نگاه می کند نمی تواند خودش را قانع کند که رشته خوبی است. مشکل بسیاری از دانشجویان کتابداری آن است که معتقدند آن چیزی که در این رشته می آموزند ارزش آموختن در محیط دانشگاهی را ندارد لذا اعتماد به نفس کافی نیز ندارند تا سر بالا گیرند و از رشته خود دفاع کنند چرا که خود نیز به آن اعتقاد ندارند.

بحث ایجاد گرایشهای جدید یا دوره های جدید (به عنوان مثال کارشناسی یا کارشناسی ارشد مدیریت دانش) خوب است اما نه اینکه آنها را جایگزین کتابداری و اطلاع رسانی بدانیم. تصور کنید همین مواد را تدریس کنیم و اسم رشته را به مدیریت اطلاعات تغییر دهیم، مشکلات ما بیشتر خواهد شد که کمتر نه.

ارادتمند
جمالی
هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم