سفارش تبلیغ
صبا ویژن

صفحه خانگی پارسی یار درباره

· رشد خود در کودکی ا ز نظر راجرز

    نظر

زمانی که کودکان به تدریج میدان تجربی پیچیده تری را از رویارویی های اجتماعی همواره در حال گسترش پرورش می دهند یک بخش از تجربه آنها از باقی متمایز می شود. این بخش جدی و جداگانه که با کلمه های من ، مرا ، خودم تعریف می شود خود یا خودپنداری است تشکیل خودپنداری مستلزم آن است که آنچه به طور مستقیم و بلافاصله بخشی از خود می باشد از دیگران ، اشیاء و رویدادهایی که نسبت به خود بیرونی هستند متمایز شود از این گذشه خود پنداری تصور ما از آنچه هستیم آنچه باید باشیم و آنچه دوست داریم که باشیم است.

راجرز اعتقاد داشت که به صورت ایده آل خودالگویی همسان و کل سازمان یافته است تمام جنبه های احتمالی خود برای همسانی تلاش می کنند برای مثال افرادی که داشتن احساسهای پرخاشگرانه را انکار می کنند جرات نشان دادن پرخاشگری را حداقل به صورت آشکار و مستقیم ندارد انجام دادن این کار به معنی پذیرفتن رفتاری است که با خودپنداری ناهمسان است.

خودپنداری ای که از نظر آنها باید فاقد پرخاشگری باشد . زمانی که خود نمایان می شود کودک نیاز به آنچه را که راجرز توجه مثبت نامید پرورش می دهند.  این نیاز از طریق یادگیری بوجود می آید با وجود این راجرز معتقد بود که منبع آن بی اهمیت است نیاز به توجه مثبت همگانی ومداوم است و شامل پذیرش محبت و تایید شدن از جانب دیگران مخصوصا از جانب مادر در مدت کودکی است.

کودکان دریافت توجه مثبت را ارضاء کننده و دریافت نکردن را ناکام کننده می یابند. از آنجایی که توجه مثبت برای رشد انسان حیاتی است رفتار کودک بوسیله مقدار محبت و عشقی که به او اعطاء می شود هدایت می گردد. اگر مادر توجه مثبت را ارائه ندهد پس گرایش فطری کودک به سوی شکوفایی و رشد خود با مانع مواجه خواهد شد. کودکان عدم تائید رفتارشان را بصورت عدم تایید خودپنداری به تازگی ساخته شده خود می دانند اگر این حالت زیاد اتفاق افتد کودکان تلاش برای شکوفایی را متوقف می کنند و در عوض برای بدست آوردن توجه مثبت از دیگران عمل می کنند.

به صورت ایده ال کودکان در مجموع پذیرش محبت و تایید کافی را دریافت می کنند این حالت که توجه مثبت نامشروط نام دارد بدان معنی است که محبت مادر به کودک مشروط به رفتار کودک نیست بلکه آزادانه و کامل به او داده می شود. جنبه مهم نیاز به توجه مثبت ماهیـت دو جانبـه آن است زمانی که مردم پی می برند که نیاز به توجه کسی را برآورده کرده اند خودشان نیز ارضای آن نیاز را تجربه می کنند.